معرفی 11 سبک معماری از قدیم

فهرست مطالب 

سبک معماری بومی

معماری مصری

سبک معماری یونانی

معماری رومی

سبک معماری بیزانس

سبک معماری رومانسک

سبک معماری گوتیک (Gothic Architecture)

سبک معماری اسلامی (Islamic Architecture)

سبک معماری کلاسیک

سبک معماری رنسانس

سبک معماری آرت دکو (Art deco)

سبک معماری هنر نو

سبک معماری بومی

اولین نوع معماری توسط مردم عادی و نه معماران تحصیلکرده ابداع شد در این نوع معماری مردم خودشان خانه میساختند این سبک معماری بعدها بخاطر یادبود ارزش های محلی و جوامع محلی و مصالح بومی سبک بومی یا بدوی شناخته شد

معماری بومی که بسیارهم گسترده است نشان دهنده تغییرات نسل به نسل در ساخت و ساز است که به مرور زمان شکل گرفته این شبک بسیار تطابق اقلیمی دارد با محیط زیرا به وسیله مواد طبیعی موجود در طبیعیت آن محل سازه ها در دست ساخت قرار میگرفتند که به گل،استخوان ها ،چوب،سنگ،پوست حیوانات اشاره کرد.

معماری مصری

در سه هزار سال پیش برای مصر سایقه ی شهر نشینی ثبت شده است.درهمان زمان ها بود که سبک خاص معماری مصر شکل گرفت مصریان در تولید آجرهای سخت استاد بودند و از گِل دلتای رود نیل بهترین استفاده را می‌بردند

معماری های مصری تنوع زیادی داشته و از اهرم ثلاثه مصر گرفته تا سازه های آجری کوچک را در بر دارد ،معماری مصری بهترین شرایط برای ساخت سازه های عظیم و فرمگرا را داشت معماری مصری یکی از سبک های الهام بخش سبک های معماری مدرن تر بوده است.

سبک معماری یونانی

یکی از مهمترین سبک های معماری غربی معماری یونانی است که هنوز هم نفس دارد و نقش بسزایی در معماری شهری دارد برای تاکید بر شکوه و اهمیت یک فضا هنوز هم از معماری یونان قدیم بهره برداری میشود ابنیه یونانی از اولین سازه‌های بشری بودند که از سیستم تیر و ستون بزرگ چوبی و سنگی استفاده کردند و سعی در اجرای بهترین تناسبات تناسبات رنگی و اجزا  در قسمت ساختمان از جمله پلان، نماها و تزئینات داشتند

معماری رومی

معماری رومی ادامه ی معماری یونانی بوده است که به مرور به پیشرفت های سازه ای رسیده است عناصر تازه ای مثل طاق قوسی در این زمان کشف شد همچنین مصالحی مانند بتن در اوج تمدن رومی به غرب معرفی شد

قدرت بالابری بسیار زیاد طاق های قوسی باعث این شد  که معماران رومی بتوانند ساختمان‌هایی عظیم همچون کولوسئوم در رم را بر پا کنند

سبک معماری بیزانس

سبک معماری بیزانس(روم شرقی) امتدادی از معماری رومی در بخش شرقی امپراتوری روم به مرکزیت شهر استانبول کنونی بود. در سبک رومانسک سنت‌های مدیترانه‌ای و فرهنگ یونانی و مسیحیت را  باهم ترکیب و با روش‌های نوین ساخت‌وساز رومی انجام میگرفت

بناهای شاخص سبک بیزانس اکثرا بناهای مذهبی خصوصا کلیساها بودند که نمونه مطرح آنها مسجد ایاصوفیه است پلان مرکزی زیبای این بنا طبق معابد رومی و کلیساهای اولیه مسیحی طراحی شده است.

سبک معماری رومانسک

در قرن 8 میلادی شکوفایی معماری رومی و بیزانس در اروپای غربی و جنوبی بوده،سبک رومانسک دارای شاخصه‌هایی همچون دیوارهای باربر بنایی، قوس‌های دایره‌ای، بازشوهای کوچک و سقف‌های طاقی است.

سبک معماری گوتیک (Gothic Architecture)

ویژگی اصلی سبک گوتیک کاربرد قوس‌های تیزه‌دار است که بار بیشتری را تحمل می‌کردند و جلوه جدیدی به کلیساهای قرون وسطی می‌دادند که ممکن است این نوع سازه هارا در ویدیو ها زیاد دیده باشید در این سبک معماری سقف ها تیز و شکل سازه استوانه مانند با ارتفاعات بیشتر از دیگر سازه ها است.

سبک معماری اسلامی (Islamic Architecture)

این سبک معماری شامل معماری در ایران پس از اسلام می شود و سبکی شناخته شده در کل جهان است، این سبک از آفریقای مرکزی تا اروپای جنوبی کشیده شده است و در هر منطقه از فرهنگ و علایق و آداب رسوم آن منطقه  تاثیر گرفته است.

بناهای شاخص سبک اسلامی شامل مساجد، مقبره‌ها و دیگر بناهای مذهبی هستند البته بناهای غیر مذهبی مثل کاخ ها هم ا این سبک ساخته شده اند اهمیت به محرمیت، حیاط  در مرکز ، ابهره برداری  از هندسه پیشرفته در طراحی پلان و سازه، کاربرد تزئینات اسلیمی وبهره برداری از  نقوش طبیعی و و تصویر سازی نکردن از انسان اشاره نمود

سبک معماری کلاسیک

معماری کلاسیک یک سبک معماری تاریخی است که به عنوان یکی از اصولی‌ترین و شناخته‌شده‌ترین سبک‌های معماری در تاریخ معماری شناخته می‌شود. این سبک معماری اصالت خود را در دوره‌های تاریخی مختلفی از جمله دوره‌های یونان باستان، روم باستان، رنسانس اروپا، و باروک اروپا دارد. در زیر، به برخی از ویژگی‌های معماری کلاسیک اشاره می‌شود:

1. نمایش توازن و تقارن: ساختمان‌های کلاسیک معمولاً از نمایی تقارنی و توازن‌بخشی برخوردارند. این توازن در طراحی فرم‌ها، رنگ‌ها و جزئیات دیده می‌شود.
2. کلمات معماری متداول: معماری کلاسیک از کلمات معماری استفاده می‌کند که در طول تاریخ به آن‌ها رسماً ارجاع داده شده است، مانند کالومن، انتابلاتور، کورنیش، آرک و دوره‌های مختلفی از کمینت.
3. استفاده از ستون‌ها: ستون‌ها یکی از ویژگی‌های شناخته‌شده معماری کلاسیک هستند. انواع مختلف ستون‌ها از جمله ستون‌های دوریک، یونانی، و کورینتی تعریف شده‌اند.
4. طراحی پرتیکولار: در معماری کلاسیک، جزئیات و پرتیکولارهای دقیقی در ساختمان‌ها وجود دارند. این پرتیکولارها شامل نقش‌ها، تراش‌ها، تزئینات، و آرم‌ها می‌شوند.
5. مواد ساخت: مواد ساخت معمولاً در معماری کلاسیک از جنس سنگ، مرمر، چوب، و فلزات ارزشمند مانند طلا و برنج استفاده می‌شوند.
6. نمای خارجی مزین: ساختمان‌های کلاسیک معمولاً دارای نمای خارجی مزین و تزئینی هستند. این تزئینات شامل نقش‌های هنری، مجسمه‌ها، نقاشی‌ها، و آرم‌های فرهنگی و تاریخی می‌شوند.
7. پلان‌های منظم: ساختمان‌های کلاسیک معمولاً دارای پلان‌های منظم با هندسه‌های ساده مثل مربع یا مستطیل هستند.

سبک معماری کلاسیک از دسته‌های معماری زیبا و بزرگ‌ترین اثرهای معماری تاریخی جهان می‌باشد و هنوز هم تأثیرگذاری قابل توجهی در معماری معاصر دارد.

سبک معماری رنسانس

سبک معماری رنسانس یکی از مهم‌ترین دوره‌های تاریخ معماری است و در ایتالیا در قرن ۱۵ آغاز شده و به دیگر مناطق اروپا گسترش یافت. این دوره به عنوان "رنسانس" به معنای "بیداری" یا "دوباره زنده شدن" تعبیر می‌شود و به تجدید نظر در هنر و معماری کلاسیک یونانی و رومی اشاره دارد. ویژگی‌های سبک معماری رنسانس عبارتند از:

1. استفاده از طرح‌ها و ایده‌های کلاسیک: در سبک معماری رنسانس، معمولاً از طرح‌ها، نمادها و ایده‌های معماری کلاسیک یونانی و رومی بهره‌گرفته می‌شود. این شامل استفاده از ستون‌ها، کالومن‌ها، تمثال‌ها و تزئینات کلاسیک می‌شود.
2. پلان‌های هندسی: ساختمان‌های رنسانس معمولاً دارای پلان‌های هندسی دقیق با اشکال هندسی مثل مربع و دایره هستند. این هندسه‌ها برای ایجاد توازن و تقارن در طراحی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
3. فرم‌های منظم: ساختمان‌های رنسانس به طور کلی دارای فرم‌های منظم و توازن‌بخشی هستند و از جزئیات و تزئینات دقیقی بهره می‌برند.
4. استفاده از آرک: آرک‌ها (قوس‌ها) نماد تمامیت و وحدت هستند و در ساختمان‌های رنسانس به طرز وسیعی استفاده می‌شوند. این آرک‌ها می‌توانند آرک‌های نصف دایره (آرک نصف دایره) یا آرک‌های پرتیکولار با طرح‌های تزئینی باشند.
5. پنجره‌ها و پایه‌های تزئینی: پنجره‌ها در ساختمان‌های رنسانس معمولاً با تزئینات غنی و مجسمه‌های کوچک در پایه‌ها طراحی می‌شوند.
6. استفاده از مواد با کیفیت: در ساختمان‌های رنسانس از موادی با کیفیت بالا مانند سنگ مرمر، طلا، و سرامیک‌های تزئینی استفاده می‌شود.
7. نقاشی و فرهنگ مصور: رنسانس همچنین با علاقه به نقاشی و فرهنگ مصور معروف است و تصاویر تاریخی و اساطیری را در تزئینات معماری جای می‌دهد.

سبک معماری رنسانس اهمیت زیادی در تاریخ معماری دارد و تأثیرگذاری بسیاری در معماری مدرن و معاصر داشته است.

سبک معماری هنر نو

سبک معماری "هنر نو" یا "معماری هنر نو" (به انگلیسی: Art Nouveau) یک جریان هنری و معماری بین پایان قرن ۱۹ و آغاز قرن ۲۰ بود که در اروپا و سایر مناطق جهان شهرت داشت. این جریان به ترکیب عناصر هنری و معماری با تزیینات آبجویی، منحصر به فرد و خارج از راه‌های سنتی معماری پرداخت. ویژگی‌های سبک معماری هنر نو عبارتند از:

1. خطوط آبجویی: خطوط منحنی و طراحی‌های آبجویی به طور چشمگیری در معماری هنر نو مورد استفاده قرار می‌گیرند. این خطوط اغلب از پنجره‌ها، درها، سقف‌ها، و دیگر بخش‌های ساختمان به عنوان تزئینات مورد استفاده قرار می‌گیرند.
2. طراحی تزیینات فردی: معماران هنر نو تزئینات خود را با دقت و دلبازی طراحی می‌کنند. این تزئینات شامل الگوها، گل‌ها، حیوانات، پرندگان، و عناصر طبیعی دیگر است.
3. کاربری مواد متنوع: در معماری هنر نو از مواد متنوعی مانند شیشه معرق، فلزات مختلف، سرامیک، چوب، و سنگ استفاده می‌شود تا طراحی‌های تزئینی و آثار هنری را ایجاد کند.
4. پنجره‌ها و پوشش‌های شیشه‌ای: استفاده گسترده از پنجره‌های بزرگ و شیشه‌های معرق به عنوان عناصر اصلی ساختمان‌ها در این سبک معماری مشهود است. این پنجره‌ها برای ایجاد روشنایی طبیعی و اتصال به بیرون از محیط‌های داخلی استفاده می‌شوند.
5. طراحی داخلی هماهنگ: معمولاً داخلی‌های ساختمان‌های هنر نو با طراحی خارجی هماهنگی دارند. این شامل مبلمان، لوازم تزئینی، و نورپردازی‌های با طراحی خاص می‌شود.
6. الهام از طبیعت: معماران هنر نو الهام خود را از عناصر طبیعی مثل گل‌ها، حشرات، درختان، و آبشارها می‌گیرند و این الهام را در طراحی‌های خود به کار می‌برند.
7. معناگرایی و هنری: هنر نو به طراحی معماری معناگرایی می‌دهد و تلاش می‌کند تا ابتکار و خلاقیت در معماری را ترویج کند.

سبک معماری هنر نو در قرن ۲۰ به عنوان جریان مهمی در هنر و معماری شناخته می‌شود و در ساختمان‌ها، موبیلیارها، آثار هنری، و لوازم زیبایی متعددی دیده می‌شود. این جریان همچنان تأثیرگذاری قابل توجهی در معماری و هنر معاصر دارد.

سبک معماری آرت دکو (Art deco)

سبک معماری آرت دکو (Art Deco) یک جریان معماری و طراحی داخلی بود که در دهه 1920 و 1930 در سراسر جهان، به ویژه در اروپا و ایالات متحده، بسیار محبوب شد. این سبک تأثیرات گسترده‌ای در معماری، هنر، مد، صنایع دستی، و طراحی صنعتی داشت. ویژگی‌های سبک معماری آرت دکو عبارتند از:

1. هندسه منظم: طراحی‌های آرت دکو از خطوط منظم، هندسه ساده، و شکل‌های هندسی مانند مربع، مثلث، دایره و معمولاً خطوط عمودی و افقی بهره می‌برند.
2. تزیینات هندسی: آرت دکو از تزیینات هندسی شکل‌های مانند مربع، دایره، سه‌گوش و خطوط مستقیم استفاده می‌کند. این تزیینات معمولاً به شکل‌های هندسی تکراری و منظم در طراحی‌ها دیده می‌شوند.
3. مواد با کیفیت: معماری آرت دکو از مواد با کیفیت بالا مانند شیشه، فلزات گرانبها مثل طلا و نقره، سنگ‌های گرانبها، چرم و چوب با تزئینات مناسب استفاده می‌کند.
4. خشک‌کاری و نمایشگاهی بودن: آرت دکو به دنبال نمایشگاهی بودن و برجسته‌سازی برجستگی است. این شامل ساختمان‌ها با پنجره‌های بزرگ، طراحی‌های نئون، و نمایشگاهی از عناصر هنری متنوع است.
5. آرامش و لوکس: طراحی‌های آرت دکو اغلب احساس لوکس و آرامش را ایجاد می‌کنند و از جنبه‌های داخلی مثل رنگ‌های غنی و مواد با کیفیت برای ایجاد این احساسات استفاده می‌کنند.
6. تأثیرات مختلف فرهنگی: سبک آرت دکو تأثیراتی از مختلف فرهنگ‌ها را دارد، از جمله آفریقا، مصر باستان، آزتک، و پرسپولیس. این ترکیبات فرهنگی به طراحی‌های آرت دکو جلب و ابتکاری تازه می‌دهند.
7. تزئینات هنری: معماری آرت دکو از تزئینات هنری مانند مجسمه‌ها، نقاشی‌ها، و آثار هنری دیگر بهره می‌برد که جزئی از طراحی‌ها هستند.

طراحی‌های آرت دکو به عنوان یکی از مهمترین جریان‌های معماری و طراحی داخلی در قرن 20 شناخته می‌شوند و هنوز هم تأثیرگذاری قابل توجهی در طراحی معاصر دارند. از مثال‌های معروف ساختمان‌های آرت دکو می‌توان به "آسمان‌خراش امپایر استیت" در نیویورک و "کاجارو پالاس" در میامی اشاره کرد.